In mijn werkzame leven heb ik ook veelvuldig contact gehad met de waterschappen.
Zelf heb ik geconstateerd dat het een aparte sector is, ze geven het geld gemakkelijk uit, hebben altijd een zee aan tijd en denken absoluut niet commercieel.
Het eerste project dat ik ooit deed was bij HH van Delfland, de uitbreiding van RWZI Houtrust.
Oeverloze discussies in de projectfase met vele mensen, nog meer vragen tijdens de bouw, gigantisch veel after-sales, op zich niets mis mee, gelukkig hebben we er grof geld aan verdiend omdat ze niet gewend zijn te onderhandelen en een geheel eigen kijk op de techniek hebben die niet altijd voldoet.
De renovatie van het Woudagemaal en die bij Vollenhove, ongekend wat er aan kosten gemaakt is om alles in originele staat terug te brengen, vele onderdelen moesten zelfs hand-made gemaakt te worden bij de fabriek in Duitsland, ze kregen overigens zeker waar voor hun geld.
Toch was het altijd mooi om de enorme vijzels en pompen in bedrijf te zien, het is gewoon een stukje Hollandsch Glorie.
Je moet ook van een bepaalde slag zijn om er te werken.
Degenen die in het onderhoud bezig zijn en operationele werkzaamheden doen zijn zeer vriendelijke mensen, ze hebben alle tijd, doen hun werk precies en komen afspraken na, gewoon niets mis mee, gewoon goeie gasten.
RWZI Kaffenberg in Zuid-Limburg, in the middle of nowhere, het heeft zelf geld gekost doordat een bureaucraat op zijn strepen ging staan, Wetterskip Fryslan, altijd lol met de mensen daar.
De figuren op de wat hogere kantoorfuncties vond ik altijd apart. Gek genoeg zijn het altijd mannen op leeftijd, redelijk lang van stuk, grijs haar, een grijze baard, meestal een rond brilletje, ze dragen over het algemeen een gedateerd ruitcolbert, een khaki kleurige broek, en ze verplaatsen zich op bruine bootschoenen.
Ze hadden een iets stug voorkomen en gedroegen zich autoritair, maar ja, klanten moet je koesteren en het was dus altijd schikken naar wat hun wilden.
De klant is altijd koning, zeker als hij er vorstelijk voor betaalt.
Ooit mocht ik op komen draven op een bijna onvindbaar onbemand gemaal op een smal pad langs een rivier.
Ik was het spoor bijster en dacht dit gaat nooit goed komen.
Het was een mooie zonnige namiddag, en ik naderde een mooie meid van achteren waarbij het maar niet lukte om er voorbij te komen.
Ze zette de gang er flink in op haar fiets en had blijkbaar het vermoeden dat ik haar iets aan wilde doen.
En je gelooft het of niet, plotseling kwamen er twee mannen in zicht die bij een klein gebouwtje stonden, ze fietste nog harder en toe ze hun genaderd was stapte ze af en zei, help, die man wil mij wat aandoen.
Tja, ik had mijn doel gelukkig bereikt, met deze mannen had ik een afspraak.
Het blijft een aparte sector waarbij het geld geen rol speelt.