Begin jaren tachtig: stagflatie, hoge werkloosheid, verloren generatie werklozen, 72% toptarief, belastingdruk incl vermogensbelasting gemaximeerd op 80%, hoge spaarrente kon inflatie niet bijhouden, enorm lang in de rij bij staatsbank postbank, ant, heeyyy, geen marktwerking, bellen naar oost-Azië 10gulden per minuut (toen dat nog heel veel geld was), want, heyyy staatsmonopolist, maanden wachten op nieuwe telefoon(aansluiting) want, heyyyy staatsmonopolist, maar alles veel beter dan over het Ijzeren Gordijn waar de staatsmonopolisten het helemaal goed (tot 5 jaar vooruit) hadden gepland, daar kon je 15 jaar wachten op een autootje en uren op bananen maar ook gewone dagelijkse dingen in de supermarkt die waarschijnlijk op waren. En de vakbanden maar vechten voor je baan om te behouden dat je stoflongen mocht oplopen in de mijnen, of als kolenstoker je baan behouden op de bok van de elektrische trein (VK). Jaja, die goede oude tijd willen we graag terug. Ik wil me nog eens inlezen in de banknationalisaties van de jaren 80 in Frankrijk, maar daar was de kredietverlening toen vast opeens heel efficiënt, en de staat zal er vast veel waarde mee hebben gecreëerd....