Beleggers in Unibail, Shell, Arcelor Mittal, ABN Amro zullen wel denken: alles gaat redelijk consistent omhoog behalve voornoemde aandelen. Zit hier een fundamentele logica in? Nee, maar als je de orders ziet en de intraday koersontwikkeling met bijbehorende transacties goed analyseert, dan lijkt het erop dat er wel een systematische ontwikkeling in de koersvorming zit. En velen die zich hierin niet verder verdiepen zullen nu wel weer roepen van daar komt ie weer met zijn complottheorie. Maar helaas kunnen we niet om de feiten geen. Grote partijen die zich beleggers noemen shorten voornoemde aandelen voortdurend om deze een paar minuten later op fors lagere koersen terug te kopen. En dit spel gaat voortdurend door. Elke koersstijging wordt hierdoor tegengehouden. Als deze partijen even wegblijven dan zie je ook juist deze aandelen het hardst omhooggaan, omdat de koers dan door normaal vraag en aanbod wordt gevormd en niet door partijen die aandelen, die ze lenen van aandeelhouders van de betreffende fondsen, op de markt dumpen tegen steeds lagere koersen in de hoop ze later weer terug te kunnen kopen tegen lagere koersen. Een kansloze executie dus, lijkt het. Maar als deze partijen klaar zijn met hun spel en zich op andere aandelen gaan richten, dan knallen de koersen van deze fondsen omhoog en gaan die andere fondsen door het putje. Een mooi voorbeeld is ASML dat een paar jaar geleden ook volledig in elkaar geshort werd ondanks iedere keer super cijfers en toen zelfs de koers van €80 raakte. Er is dus hoop, maar dan moet je wel geduld hebben en niet te hebberig zijn.