rene l schreef op 18 juli 2019 09:56:
[...]
Ondanks dat ik inmiddels al ruim 10 jaar ongewild uit de running ben zit het volgens mij met mijn kennis nog wel redelijk goed.
Electromotoren werden in het verleden altijd d.m.v. een ster-driehoek schakelaar ingeschakeld, later kwam daar de softstarter bij, en tegenwoordig worden er vele d.m.v. een frequentieregelaar ingeschakeld.
Daarnaast zijn er ook weer nieuwe types zoals servomotoren maar daar weet ik weinig van.
Feit blijft dat je gewoon voldoende koppel ter beschikking moet hebben om het betreffende apparaat in beweging te krijgen, en daarom heb je altijd een hogere aanloopstroom nodig die het veelvoud is dan wanneer alles draait.
Gewoon de basis, kracht x arm.
Je kunt het vergelijken met een auto.
Als je weg rijd dan zet je hem ook eerst in de laagste versnelling.
En om weg te rijden moet je gewoon wat extra gas geven om op gang te komen.
Ben je éénmaal op kruissnelheid dan verbruik je gewoon veel minder benzine.
En betreft de flats, 10-hoog was natuurlijk een geintje, behalve als de lift stuk is.
Maar ik heb gisteravond wat praktijk onderzoek gedaan en heb een extra lange wandeling met de hond gemaakt.
En inderdaad, de flats in onze afbraakwijk die het zonder lift moeten doen zijn 4-hoog.
Ik wist dit niet en heb dus weer wat geleerd.
En wat er ook van meerdere kanten bevestigd wordt, volledig van het gas af is gewoon een dom idee, je moet je oude schoenen ook niet weggooien voor je nieuwe hebt, en de tijd zal het leren.
Laten we echter in vredesnaam geen domme dingen doen waar we later spijt van krijgen en die niet meer terug te draaien zijn.
Het is net als met de verkoop van Nuon, het beheer hebben we in handen gegeven van het buitenland, de Nuon-Gelden worden er door de provincies in rap tempo doorgejaagd om andere gapende gaten te dichten.
En straks zitten we allemaal in de Rattenval.
Nog even een anekdote uit mijn werkzame tijd kort voordat ik er uit getrapt werd.
Mijn nieuwe baas van het bedrijf dat ons overgenomen had wilde een dag met mij op stap om ervaring op de doen en te kijken hoe ik met klanten omging en of ik wel mijn best deed om voldoende opdrachten binnen te halen.
Als eerste had ik op deze dag een afspraak gemaakt bij de papierfabriek van Kappa in Roermond.
Als je ziet wat van electromotoren daar draaien, het is ongekend, binnen in de fabriek is het ook altijd bloedheet.
Gewoon nog electromotoren van net na de oorlog, log en onverwoestbaar, en ze zullen het nu nog steeds doen.
Ik zat nog in de auto, het was kwart voor 10, en hij belde mij al op.
Waar blijf je nou, we hebben om half 10 een afspraak, en ik wacht op je.
Ik was er bijna, ik had om precies 10 uur de afspraak gemaakt en ik was dus netjes op tijd.
Ik zei tegen hebben, ik zit vandaag in het Noorden van het land, we hebben de afspraak overigens pas morgen, maar pas om 1 uur 's middags, en ik verbrak de verbinding.
Voor ons was dit altijd een soort van humor en zo gingen we als collega's met elkaar om, lekker gein trappen met elkaar, en gewoon je werk doen.
Toen ik aan kwam rijden stond hij witheet op het parkeerterrein naast zijn auto te bellen.
Waarschijnlijk belde hij met de divisiemanager en werd mijn ontslag al voorbereid.
De man van Kappa waarmee ik door de jaren heen een zeer goede relatie en vertrouwensband opgebouwd had belde mij na het bezoek nog even op.
Hij zei tegen mij, die nieuwe baas van jou is knettergek, wat een opgefokt en irritant mannetje, je bent maar klaar met zo'n type.