helaas tref ik op de eens zo onvolprezen iex, de site van en voor beleggers, steeds meer typetjes wier intellectuele bagage niet verder reikt dan het klakkeloos nawauwelen uit het amsterdamse sufferdje.
het schijnt dat de enige bestaansreden voor dit bedrukte mokums kattenbaktoiletpapier ligt in bijna gratis abonnementen van digitale edities ( incl. drukinktpatroon naar keuze voor rotterdamse pensionado's).
een gemiddeld nederlands gratis huis aan huisblaadje is velen malen minder een grafisch ratjetoe dan de broodjes aap knip en plakwerk uit dit eens onverveerde verzetblaadje.
nee dan het algemeen handelsblad opgericht in 1828 van vanavond.
pag. 16:
"Het College van Bestuur blunderde door ontruiming van het Maagdenhuis voor het wetenschapsfestival, waarna de bezetters vrijwillig zouden vertrekken, aldus meer dan 175 UvA-hoogleraren en -medewerkers.
En zo eindigde de bezetting van het Maagdenhuis afgelopen zaterdag zoals zij was begonnen: met een bestuurlijke blunder van het College van Bestuur van de Universiteit van Amsterdam. Op 24 februari kwam een einde aan de bezetting van het Bungehuis nadat de bestuurders van de UvA zich van hun meest regenteske kant hadden laten zien. Een juridische sommatie om het gebouw te verlaten en een dwangsom van een ton voor iedere student die zich daar niet aan hield. In reactie bezetten de studenten het Maagdenhuis, de bestuurszetel van de universiteit.
Vanaf dat moment werd een lokaal conflict over bezuinigingen op de letterenfaculteit een universiteitsbrede beweging, tégen de top down bestuurscultuur, vóór democratische vernieuwing. En toen de voorzitter van het College van Bestuur op schrille toon eiste dat de studenten ‘haar gebouw’ terstond dienden te verlaten, distantieerde vrijwel de gehele Nederlandse publieke opinie – van Telegraafhoofdredacteur Sjuul Paradijs tot en met minister Bussemaker – zich van dit bestuur.
De zes weken die sindsdien verstreken moeten uit het perspectief van het College van Bestuur een ware gang naar Canossa zijn geweest. Waar men ook kwam, ontmoette men scepsis, wantrouwen en zelfs woede. Bij studenten en medewerkers zette het een ongekend inspirerende en creatieve zoektocht in gang naar nieuwe organisatievormen die hun grieven en wensen zouden kunnen adresseren.
De UvA zinderde eindelijk van politieke energie en bleek een voorbeeld voor andere universiteiten, in Nederland maar ook ver daarbuiten. #Maagdenhuis werd op de sociale media het symbool voor verzet tegen de neoliberalisering van het hoger onderwijs en, breder, tegen de financialisering en het rendementsdenken binnen het publieke domein.
Al doende leek dit enthousiasme voor verandering zowaar over te slaan naar de bestuurders zelf. Op 10 maart stuurden zij een brief aan alle medewerkers waarin ze tegemoet kwamen aan een groot deel van de klachten die door de verschillende geledingen – medewerkers, studenten, studentenraad, ondernemingsraad, vakbonden – naar voren waren gebracht.
Goed, de details ontbraken en er schortte nog het een en ander aan de uitwerking, maar de intenties waren goed en de richting was de gewenste. Breed leefde onder staf en studenten dan ook de indruk dat het college van zijn eerdere fouten had geleerd en werkelijk bereid was te luisteren. Er vormde zich een vertrouwensbasis om met dit college het lange transitieproces in te gaan dat zou moeten leiden tot een democratischer universiteit waar de kwaliteit van hoger onderwijs en wetenschap beter geborgd zou zijn. Begin april mondde dit uit in een gezamenlijke verklaring van bestuurders en ‘protestanten’ over de inrichting van twee onafhankelijke commissies die zich zouden gaan buigen over de financiële situatie van de UvA en haar toekomstige organisatiestructuur.
Wat schetst dan ook onze verbazing toen wij afgelopen zaterdag om half elf moesten vernemen dat het College van Bestuur wederom in zijn regenteske reflex was geschoten. Uitgebreid en meermalen had men van de bezetters van het Maagdenhuis te verstaan gekregen dat men het gebouw vrijwillig op zondagavond of maandagochtend zou verlaten. Dat men de bezetting, die zes weken lang bewonderenswaardig rustig, zonder geweld of aanzienlijke schade was verlopen, in stijl wilde beëindigen met een groot Wetenschapsfestival. Dat men daar een prachtige line up voor had weten te strikken, met onder anderen universiteitshoogleraar en oud-Maagdenhuisbezetter Abram de Swaan. Dat men zelf voor veiligheid en bewaking zou zorgen. En dat men had verzekerd het gebouw in goede staat aan de oorspronkelijke gebruikers over te dragen.
Met opnieuw een dwangbevel in de hand en de uitnodiging van burgemeester Van der Laan om alles in der minne te schikken negerend, verkoos het College van Bestuur echter de lange lat en het politiepaard van de ME boven de redelijkheid van het overleg.
Uiteraard staat het College van Bestuur vrij om de bezetting van haar bestuurszetel te beëindigen. Juridisch is op de beslissing niets af te dingen. Dat laat onverlet dat er tegen de achtergrond van de vertrouwenscrisis op de UvA wel degelijk grote vraagtekens bij kunnen worden geplaatst. Had men niet tot maandag kunnen wachten? Had men niet met de bezetters kunnen overleggen over de veiligheidswaarborgen? Had men geen menskracht en andere middelen kunnen toezeggen om het festival in goede banen te leiden?
Wat heeft het College van Bestuur bezield om opnieuw zo’n flater te begaan? De beelden van de ontruiming die afgelopen zaterdag de hele wereld zijn overgegaan, hebben veel van de (inter)nationale goodwill die het College van Bestuur met zijn wijze, tolerante houding de afgelopen weken had opgebouwd, als sneeuw voor de zon doen verdwijnen.
Ook bij ons. Wij vragen ons dan ook in alle redelijkheid af of dit College van Bestuur, in deze samenstelling, de juiste partij is om het ingewikkelde, precaire overgangsproces waarin de UvA zich bevindt in goede banen te leiden. Wordt het niet tijd voor een nieuw College van Bestuur dat met schone lei, onbezoedeld door het verleden, daadwerkelijk kan beginnen met het zo broodnodige vernieuwingsproces?