Dissidenten steeds de mond gesnoerd
================================
Door LEON DE WINTER
in COLUMNS
Iets fundamenteels is in de huidige crises ten onder gegaan: vertrouwen in de rol van de deskundigen, politici, en media die claimden de crises te doorgronden. De deskundigen die in de media bijvoorbeeld Covid-19 becommentarieerden, beweerden dat zij ’de wetenschap’ vertegenwoordigden; inmiddels is duidelijk dat zij posities innamen die niet door wetenschappelijk onderzoek werden ondersteund. En omdat de meeste media hun essentiële rol als criticus van de heersende machten niet uitvoerden, kwam er geen discussie op gang over de zin en onzin van die posities.
Op dit moment onthullen nieuwe documenten in de zogeheten Twitter-files dat Amerikaanse overheidsdiensten in samenwerking met NGO’s en academici onomstreden feiten over de vaccins en vaccinaties lieten verwijderen door censoren van social media. Het doel was om ’vaccintwijfel’ te onderdrukken. Maar het internetleven is breder dan dat van big tech.
Vanaf het begin van de pandemie waren er deskundigen die een andere aanpak bepleitten. Deze dissidenten werden bijna zonder uitzondering door veel media bij het vuil gezet. Hen werd het bestaan moeilijk gemaakt, soms werden ze ontslagen bij ziekenhuizen en universiteiten, en toch bereikte hun scepsis over bijvoorbeeld lockdowns een deel van de bevolking. In alternatieve internetmedia ontstond dus tegenspraak; van directe, openbare discussies was echter geen sprake. Je moet je afvragen: waarom niet? Waarom geen publieke discussie tussen virusdeskundigen, tussen stikstofprofessoren, klimaatexperts?
Geen kleinigheden
Het gaat niet om kleinigheden: de crises die we beleven worden door het ’establishment’ aangegrepen om onze samenleving ten diepste te transformeren. Maar van openbare discussies over de onderliggende problematiek is geen sprake. Elk van deze drie crises kent een officieel protocol, en de deskundige die daarvan afwijkt krijgt niet de kans zich daarover publiekelijk te uiten.
Ik heb de dissidente virusdeskundigen vanaf het begin van de pandemie in de marges van het internet gevolgd. In de netwerken van de WHO, nationale gezondheidsinstituten, politieke elites, media, heersten protocollen waarover verschil van mening niet werd geduld. Verschil van mening tussen deskundigen kon niet belicht worden, dus werd dat verschil verzwegen en heerste de claim dat ’de wetenschap’ duidelijk was en dat dissidente deskundigen aanstellers waren.
"De stikstofcrisis gaat niet over stikstof"
Nu, achteraf, is duidelijk dat de vaccins ernstige tekortkomingen kennen: ze beschermen niet tegen infectie, ze beschermen evenmin tegen overdracht van het virus, ze hebben vermoedelijk ernstige bijwerkingen, lockdowns en schoolsluitingen en mondkapjes hebben geen zin. De dissidenten die dit de afgelopen jaren aan de orde stelden, werden overgoten met pek en veren en uit de publieke ruimte verjaagd. Politieke en mediale elites kozen dus voor onderdrukking van vrijheden, inclusief die van meningsuiting. In plaats van te luisteren naar dissidenten, die bijna altijd kozen voor matiging en het bedwingen van alarmisme, kozen de elites voor het oplaaien van extreme angsten: dit virus gaat de mensheid voor een deel uitroeien, stikstof vermoordt de natuur, de opwarming van het klimaat zal de aarde in brand steken. Er is bij de elites zelden sprake van matiging of bezinning: er is haast, de ondergang is nabij, nog enkele jaren en het klimaat, de natuur en de mensheid zijn dood. Maar de virusdissidenten kregen gelijk.
Drijfzand
Ik las het boek De Stikstoffuik van de natuurkundige Arnout Jaspers. De stikstofcrisis is „gebaseerd op onwetendheid, misbruik van wetenschap en schimmige deals in achterkamertjes.” Het is een verbijsterende tocht door de jungle van feiten en ficties van de stikstofcrisis, en ontsteld bereik je het einde van het boek. Waarvoor onze politici ten aanzien van stikstof gekozen hebben, is gebaseerd op drijfzand. De Nederlandse landbouw heeft de laagste ammoniakuitstoot in de EU, en er zijn technische oplossingen voor nog grotere efficiëntie. Maar de elites wensen geen oplossing. Ofwel: als de weg naar innovatie wordt afgesneden, is het duidelijk dat de stikstofcrisis niet over stikstof gaat. Er heerst kennelijk een andere agenda dan die van het verminderen van stikstof en ammoniak.
Laatste waarschuwing
De VN publiceerde de zoveelste en niet te verifiëren ’laatste’ waarschuwing over de klimaatapocalyps; die zal over tien jaar aanbreken, zo stellen veel media. Waar waren in de media de wetenschappers die twijfels hebben bij de overheersende rol van CO2-uitstoot bij klimaatverandering? En waar was Marcel Crok, een van de weinige wetenschapsjournalisten die het aandurven om op andere factoren te wijzen bij klimaatverandering? De klimaatdissidenten verzetten zich tegen de heersende vrees voor CO2, en dus zijn zij gevaarlijk voor het idee van energietransitie.
In plaats van het aanhoren van de matigende dissidenten blijven de elites de lijn van de alarmisten volgen over stikstof, klimaat, virussen, en die lijn leidt naar allesomvattende antwoorden, en dus naar het einde van vrijheden die al die apocalyptische crises hebben veroorzaakt, zo redeneren zij, want de natuur of het klimaat of de mensheid staan op het spel.
Afgelopen zaterdag drukte NRC een artikel af onder de denigrerende kop: ’De BBB-kiezer is relatief oud en laagopgeleid’. Gelukkig maar, dacht ik. Wellicht maakt de zege van BBB een einde aan de terreur van hoogopgeleide en soms kakeljonge alarmisten.