Beperktedijkbewaking schreef op 14 april 2023 03:40:
[...]
Ik heb me de laatste week buiten de discussie hier gehouden omdat deze naar mijn mening te vervelend en in de persoonlijke sfeer te hatelijk en over en weer te negatief werd. Ik zou dus bijna willen schrijven "laat me erbuiten", maar de selectieve manier waarop jij, matad, herhaaldelijk de militair-historische cijfers manipuleert verdient enige correctie.
Slechts 40 NL militairen gesneuveld bij de bevrijding van NL in '44-'45?
Zelfs als je je tot het NL grondgebied beperkt zijn het er meer: "40 Nederlandse militairen van de Prinses Irenebrigade .... kwamen in Nederland om het leven, alsmede 102 leden van de Stoottroepen."
www.niod.nl/nl/veelgestelde-vragen/om...Maar als je het begrip bevrijding breder definieert zijn het er nog veel meer:
www.erelijst.nl/de-vijf-groepen-slach...300-400 in Duits krijgsgevangenschap overleden, of gefusilleerd na ontsnapping.
2900 leden van de Marine (deels in Azië).
900 militairen van het KNIL sneuvelden in de strijd tegen de Japanners. 37000 werden in krijgsgevangenschap afgevoerd, van wie ruim 7500 zijn overleden.
8200 personen kwamen als hun verzetsstrijder in NL om het leven, een aantal van hen was (ex-)militair.
Bij elkaar meer dan de 13000 Amerikanen, Canadezen, Polen e.d. die bij onze bevrijding sneuvelden. Ook los daarvan vind ik die 13000 een flauwe om niet te zeggen demagogische vergelijking. Ten eerste vielen veel van hen in Limburg (en Arnhem, zit Market Garden erbij?). Dat was om het Ruhrgebied in te kunnen trekken, niet primair om NL te bevrijden. Ten tweede kónden de meeste NL (beroeps- of ex-dienstplichtige) militairen helemaal niet meevechten. Die zaten in Duitsland voor de Arbeitseinsatz, of in krijgsgevangenschap, of ondergedoken. Of waren in de meidagen van '40 al gesneuveld of zwaar gewond (hierboven niet meegeteld) .
Tot slot: ik respecteer je pacifistische idealen en je vroegere keuze om dienst te weigeren. Ik geef toe dat dat in de 60-er jaren niet makkelijk was en ook daarna nog beroepsmatige en maatschappelijke nadelen kon hebben. Maar waarom zo negatief, beledigend of insinuerend doen naar mensen die er anders over dachten? Je kunt er toch om goede en ethische verantwoorde redenen voor zijn dat een vrij en min of meer democratisch ingericht land er een leger op na houdt om samen met bondgenoten agressieve en autoritaire dictators af te schrikken? (Ik doel op die nationalistische hitsers voor wie oorlog bijna een verdienmodel is, een propagandamiddel om hun volk -tijdelijk- achter zich te krijgen.)
Zo'n krijgsmacht kan bovendien ingezet worden voor vredes- en veiligheidsmissies onder VN-mandaat.
Je hoeft het niet met me eens te zijn, maar ik vraag omgekeerd om enig respect voor mensen die een andere keuze dan jij maakten en maken. En niet omdat ze zo krijgshaftig, militaristisch of moordlustig zijn.
Zoals ik hier al eerder vermeldde, had ik uitstel en ging pas in dienst in het jaar dat ik 25 werd. Toen had ik er inmiddels wel degelijk over nagedacht. Ik had nog lang gehoopt dat ik alsnog uitgeloot zou worden of zo iets, maar toen dat niet gebeurde ging ik zonder gewetensbezwaren de dienst in.
Uit gezagsgetrouwheid, of een soort loyaliteit naar mijn vader? Een beetje misschien, maar niet echt.
Jaren later werd mij een baan bij een zijdelings aan defensie gelieerd onderzoekinstituut op het laatste moment ontzegd, hoewel ik door de vakinhoudelijke specialisten eigenlijk al aangenomen was. Waarom?
Omdat ik genoteerd stond bij de BVD, ik als beëdigd officier nota bene.
Hoezo dat? Omdat ik zo rond 1976-77 twee keer op bezoek geweest ben bij (christelijke) dissidenten in de DDR. Een van hen was:
en.wikipedia.org/wiki/Walter_RombergIk vond het belachelijk, maar heb bij dit soort kwesties nooit getwijfeld aan de zuiverheid van mijn motieven en beweegredenen.
Wat mij betreft einde discussie, ik ga niet elke nacht zo'n stuk proza schrijven...