Man die Osama neerschoot: Ik dacht dat ik dood zou gaan
Door: Christy Dollen
13-11-14 - 13:25
Vorige week werd de identiteit bekend van de man die terreurleider Osama bin Laden heeft doodgeschoten. In een twee-delige serie van Fox News die op 11 en 12 november werd uitgezonden, vertelt elitesoldaat Robert O'Neill hoe hij oog in oog kwam te staan met de meest gezochte man van de wereld. 'Ik zag het gezicht dat ik al duizenden keren had gezien.'
Ik ben op een missie om Osama bin Laden te doden
Elitesoldaat Robert O'Neill
In 2010 kwam de CIA erachter waar Bin Laden, die verantwoordelijk werd gehouden voor de terroristische aanslagen op 9/11, zich bevond. Hij bleek in een leefgemeenschap in Pakistan te wonen. Na veel overleg maakte president Barack Obama de beslissing om een geselecteerde groep elitesoldaten op een missie te sturen om de terreurleider te doden.
De groep trainden twee weken in verschillende replica's van het huis van bin Laden in Amerika, zonder te weten wie hun doelwit was. Daarna stapten zij in helikopters om te beginnen met 'Operation Neptune Spear'.
Citaat van George Bush
'Ik kan me nog herinneren hoe ik van 0 tot 1000 telde in de helikopter, zodat ik mijn gedachten bij de vlucht kon houden. Terwijl ik telde, herinnerde ik mij opeens een quote van George W. Bush van 9/11.'
Na de aanslagen op de World Trade Center in Amerika op 11 september hield de toenmalige Amerikaanse president een toespraak. 'De vrijheid is vanmorgen aangevallen door een onbekende lafaard en wij zullen de vrijheid verdedigen.'
'Ik kreeg kippenvel toen ik aan deze uitspraak dacht. In plaats van te tellen herhaalde ik de quote aan één stuk door in mijn hoofd.' Dat was het moment dat Robert zich realiseerde waar hij eigenlijk mee bezig was. 'Na weken te hebben getraind en 82 minuten te hebben gevlogen besefte ik opeens: ''Ik ben op een missie om Osama bin Laden te doden.''
'Puur geluk'
Ik stond boven hem toen hij zijn laatste adem uitblies
Robert O'Neill
De man had van te voren niet gedacht dat hij daadwerkelijk degene zou zijn die Osama bin Laden zou doden. 'Het was puur geluk dat ik degene was die de trekker overhaalde.'
Zodra het team het doelwit had bereikt, ging volgde O'Neill een andere soldaat naar boven, naar de kamer waar Osama bin Laden was. 'Een halve meter van mij vandaan stond zijn vrouw, met zijn handen op haar schouders. Achter haar zag ik het gezicht dat ik al duizenden keren had gezien, ongeloofelijk.' De soldaat dacht geen seconde na. 'Ik herkende hem bijna gelijk en het was poef, poef, poef.' Daarna liep de man naar bin Laden. 'Ik stond boven hem toen hij zijn laatste adem uitblies. Het was duidelijk hoorbaar.'
Zodra bin Laden was overleden, werden er DNA-monsters genomen, zodat er bewijs zou zijn dat de terreurleider echt dood was. Ook werd er ander bewijsmateriaal door de SEAL's meegenomen, alles wat bruikbaar leek. 'We vonden van alles, van opium tot harde schrijven.'
Op de tweede etage van het gebouw zat volgens O'Neill een soort mediacentrum. 'Ik denk dat hij vanaf daar al-Qaida leidde.'
'Welkom in Afghanistan'
De missie van het team was niet gelijk voorbij na de dood van Osama. O'Neill beschrijft de hartverscheurende 90-minuten durende vlucht terug naar Afghanistan. 'Het team wist dat de helikopters elk moment konden worden neergeschoten.' Na 80 minuten kwam er iemand op de radio die goed nieuws had. 'Oke mannen, voor het eerst in jullie leven zullen jullie blij zijn om dit te horen: Welkom in Afghanistan.'
Volgens Robert was iedereen opzettend opgelucht na dit bericht. 'Niemand had verwacht dat we levend zouden terugkomen, we dachten dat het een missie was zonder terugreis. Of we zouden gedood worden, of we zouden in een Pakistaanse cel terechtkomen. Nadat we die stem op de radio hoorden, beseften we dat we het hadden gedaan, we hadden hem gedood en we leefden allemaal nog. Het was onwerkelijk.'
'Voor de alleenstaande moeder'
O'Neill besloot de publiciteit op te zoeken, omdat hij alle slachtoffers van 9/11 en hun families de mogelijkheid wil geven om de aanslagen af te kunnen sluiten. 'Dat is ook de reden dat wij zijn gegaan en onze mogelijke dood hebben geaccepteerd. Het was niet voor onszelf, of om op te kunnen scheppen. De reden dat wij op deze missie zijn gegaan, ondanks dat we wisten dat we het hoogstwaarschijnlijk niet zouden overleven, was voor de slachtoffers. Voor de alleenstaande moeder die op een dinsdagochtend naar haar werk ging en later besloot haar dood tegemoet te springen, omdat dat beter was dan levend te verbranden.'